Kostbare strijd tegen placebo's
Honderden miljoenen per jaar
Skepter, 11 juni 2016
In Antidoping, geldverslindende strijd tegen placebo's betoogt Peter Vermij dat de strijd tegen doping een jaarlijk honderden miljoenen verslindend gevecht tegen windmolens lijkt te zijn.
{tab Skepter 22-01-2016}
Honderden miljoenen euro's worden jaarlijks uitgegeven aan het opsporen en bestraffen van sporters die doping gebruiken. Maar van maar heel weinig van de groeiende lijst met 'verbonden middelen' is aangetoond dat ze prestaties van sporters verbeteren. Sterker nog, deskundigen vermoeden dat de meeste verboden middelen evenveel voordeel geven als een suikerplacebo - maar ze brengen de gezondheid van sporters wel schade toe.
In de ochtend van 20 juli 1997 stond wielrenner Richard Virenque voor de belangrijkste Tour de France-etappe van zijn leven. Op het programma stond een tijdrit van 148 kilometer door de Alpen. Voor een plek op het podium in Parijs zou de Franse klimmer hier moeten schitteren. Kort voor de start gaf hij Willie Voet, de verzorger van zijn Festina-ploeg, een buisje. Het bevatte een middel dat de prestatie enorm kon vergroten, zei hij — hij had het onder de tafel van een Spaanse verzorger gekregen. (Opmerking)
Voet deed wat Virenque van hem verlangde en gaf de klimmer een injectie. En inderdaad: de renner vlóóg over de bergen en won de etappe met glans. Voortaan, zei hij na afloop tegen Voet, wilde hij voor élke tijdrit een injectie met dit wondermiddel.
Wat Virenque niet wist, en door Voet pas jaren later in zijn boek Prikken en slikken werd onthuld, was dat hij proefpersoon was geweest in een n=1-experiment. Zijn verzorger had het mysterieuze middel niet vertrouwd en dus zijn renner stiekem een onwerkzame placebo ingespoten.
In de geschiedenis van de sportdoping was het ook een zeldzaam experiment, want dopingonderzoek met placebo’s wordt amper gedaan.
Voor het volledige artikel klik hier.
© 2007 - 2018 - Dr. Bram Brouwer, Mantgum